DOSTLUĞUN GÜCÜ

Şanslı, sahibiyle mutlu bir şekilde yaşardı. Ama bir gün sahibi onu başka bir ülkeye götürdü. Şanslı, yeni yerde yapayalnız kaldı. O kadar korkmuştu ki, bir yere gitmekten bile korkuyordu. Bu durum onu çok üzmüştü.

Murat, gözleri görmeyen bir çocuktu. Arkadaşları onunla oynamayı bırakmıştı çünkü farklıydı. Parka gitmek istese de yalnızdı. Bu durum onu çok üzmüştü. Bir gün parkta, yalnız başına otururken, bir köpek havlaması duydu.

Şanslı, parka gitmişti. Sahibini çok özlüyordu. Parkta dolaşırken, bir çocuğun hüzünlü sesini duydu. O ses Murat'a aitti. Şanslı, yanına gidip ona dostça dokundu. Murat, bu dokunuşu hissetti ve gülümsedi.

Şanslı ve Murat o günden sonra her gün buluşmaya başladılar. Birlikte oynamak, koşmak ve eğlenmek onları çok mutlu ediyordu. Şanslı, Murat'ın göremediği yerlere onu götürüyor, ona rehberlik ediyordu. Birlikte geçirdikleri zaman, ikisinin de yüzünü güldürüyordu.

Bir gün, parkta oynarken, Şanslı ve Murat bir hırsızlık olayına tanık oldular. Hemen polisi aradılar ve yardım ettiler. Bu durum onların dostluğunu daha da güçlendirdi. Zorlu anlarda birbirlerine destek oldukça, daha da yakınlaştılar.

Bir gün, Murat'ın okulunda bir yarışma düzenlendi. Murat, yarışmaya katılmak istedi ama korkuyordu. Şanslı, ona cesaret verdi. Birlikte çalıştılar, prova yaptılar ve yarışmaya hazırlandılar. Sonuçta, Murat yarışmayı kazandı ve herkes onun ne kadar yetenekli olduğunu gördü.

Şanslı ve Murat, birbirlerine her zaman destek oldular. Birlikte her zorluğun üstesinden geldiler. Artık hiçbir şey onların dostluğunu engelleyemezdi. Sonsuza dek sürecek bir dostlukları vardı.

Şanslı ve Murat, birbirlerinin en iyi dostuydu. Her gün birlikte oynar, güler ve eğlenirlerdi. Artık ne Şanslı yalnızdı, ne de Murat. Birbirlerine sahip çıkarak, hayatlarının en mutlu zamanlarını birlikte yaşadılar.